Mocowanie w zabytkowych ścianach

Jesteś szczęśliwym mieszkańcem zabytku? Pewnie wiesz, że trzeba się z nim obchodzić jak z największą ostrożnością. Planujesz remont zabytkowego domu? Chciałbyś zamontować nową plazmę na ścianie? Dowiedz się jak to zrobić poprawnie!

Jak można zamocować elementy w zabytkach?

Stare budynki dzięki swojej historii i architekturze posiadają niepowtarzalny charakter. Jednak remont zabytkowego domu to często nie lada wyzwanie. Zwłaszcza wtedy, gdy w grę wchodzi mocowanie cięższych elementów na ścianie czy suficie. Te kilka prostych rad, pozwoli Ci nawet w tak trudnym podłożu przeprowadzić bezpieczny i pewny montaż.

Zabytkowe kamienice, ponad stuletnie domy czy rewitalizowane lofty mają swój urok, ale też kryją wiele niespodzianek. Odnawiając pomieszczenie z przeszłością, zapewne staniemy przed wyzwaniem zamocowania typowych domowych sprzętów. Jak się do tego zabrać, aby uniknąć kłopotów?

Odkrywamy tajemnice starych, zabytkowy murów

Każdy, kto próbował swoich sił przy pracach remontowych w starym budynku, z pewnością natrafił na „tajemnice”, jakie skrywają wiekowe tynki, boazerie czy choćby tapety. Zwykle dopiero podczas odwiertu okazuje się, że podłoże nie jest jednolite i zamiast typowych materiałów budowlanych skrywa elementy, których się nie spodziewaliśmy (jak np. drewno, gruz, a nawet… śmieci). Na domiar złego podłoże często się kruszy, tynki odpadają płatami, a stare spoiny tworzą otwory o wiele za duże. Umieszczając mocowanie w takim podłożu, nie mamy szans dobrze go zakotwić, dlatego przy próbie zawieszenia szafki lub obrazu nagle wszystko ląduje na ziemi. Kolejny problem mogą stanowić instalacje. W wyniku licznych przebudów, przestarzałych lub nieistniejących planów, kable mogły być prowadzone chaotycznie i nie do końca w zgodzie ze sztuką. Dlatego prócz typowych elektronarzędzi i akcesoriów, należy wyposażyć się również w wykrywacze instalacji. Specjalnie przeznaczone do wnętrz pomogą nam zlokalizować stalowe rury, przewody pod napięciem i drewniane oraz aluminiowe profile.

Rozpoznajemy podłoże ścian podczas remontu zabytkowego domu

Aby zyskać pewność, że kotwiony element pozostanie na swoim miejscu, musimy określić, z jakim typem podłoża mamy do czynienia. Jak to zrobić? Możemy użyć 6-milimetrowego wiertła murarskiego, które nadaje się do wykonania odwiertów próbnych. Barwa pyłu oraz opór, na jaki napotkamy, pozwolą nam rozpoznać materiał budowlany, w jakim przyjdzie nam mocować. Jeśli wiertło porusza się miarowo i szybko, przypuszczalnie trafiliśmy na lekki materiał pełny, np. silikat lub gazobeton. W przypadku bardzo lekkiego oporu i wyczuwalnego efektu wpadnięcia wiertła do środka ściany mamy prawdopodobnie do czynienia z płytą g-k lub inną płytą budowlaną z pustą przestrzenią. Jeśli napotkamy znaczny opór, to znak, że pod warstwą tynku kryje się cegła pełna lub beton. Barwa pyłu wiertniczego będzie dla nas kolejną podpowiedzią – pył wiertniczy z cegieł jest czerwony lub żółty, z cegły wapienno-piaskowej i płyty gipsowo-kartonowej biały, a betonu i silikatu szary.

Pamiętajmy, jeśli trafimy na niestabilne podłoże nie mocujmy w nim nic ciężkiego!

W zależności od roku budowy remontujący znajdą w starych budynkach różne rodzaje cegieł. Wypalane cegły są powszechnie spotykane w obiektach zabytkowych, ponieważ były używane od niepamiętnych czasów, a szczególnie popularne były od średniowiecza aż do połowy XX wieku. Równie prawdopodobne jest natrafienie, na takie materiały, jak płyta gipsowo-kartonowa lub porowaty beton, jeśli budynek był już wcześniej modernizowany.

Wnętrze zabytkowej kamienicy po remoncie.

Jak wybrać bezpieczne mocowanie w zabytku?

Bez względu na rodzaj materiału, z jakiego zostały zbudowane ściany, zastany materiał budowlany będzie najpewniej w złym stanie. Porowatość i miękka fuga to powszechne szkody wyrządzone przez upływ czasu. Typowe kołki uniwersalne czy stalowe kotwy nie gwarantują bezpiecznego zamocowania, nawet jeśli ściana została dokładnie sprawdzona. Dlatego w tak niepewnych podłożach zalecane są zaprawy iniekcyjne jako szczególnie bezpieczne rozwiązanie. Kotwa chemiczna rozwiązuje problemy związane z nieznanymi i wiekowymi materiałami budowlanymi. Nadal zaleca się jednak wykonanie odwiertu próbnego, który pozwoli ustalić, czy występują materiały budowlane z pustką.

W tym przypadku zaprawa iniekcyjna działa niezawodnie tylko wtedy, gdy jest nakładana za pomocą perforowanej tulei (tzw. siatka do wklejania prętów). Tuleja zapewnia rozprowadzenie zaprawy iniekcyjnej wokół kotwy bez przeciekania do pustej cegły. Jeśli chodzi o pełne materiały budowlane, zaprawę aplikujemy do dobrze oczyszczonego otworu według instrukcji dołączonej do produktu. Następnie wkładamy pręt i czekamy, aż zaprawa iniekcyjna stwardnieje (zwiąże) zgodnie z informacjami podanymi na opakowaniu – wyjaśnia Monika Jagiełło z firmy fischer Polska, specjalizującej się w systemach zamocowań.

Niejednokrotnie zabytkowe wnętrza mają podwyższone stropy. Warto skorzystać z tej wyjątkowej już przestrzeni. Mieszkańcy mogą odtwarzać historyczne wnętrza poprzez ekspozycję obrazów, luster czy innych pamiątek z przeszłości. Ciekawym pomysłem na remont zabytkowego domu mogą być również bardziej zaawansowane projekty, takie jak biblioteka z rzędami półek czy dodatkowa przestrzeń do przechowywania pod postacią szafek ściennych. Zaprawy iniekcyjne umożliwiają użytkownikom wykorzystanie całej przestrzeni bez ryzyka katastrofy budowlanej. Ponieważ ponad wszelkie wartości estetyczne – najistotniejsze jest bezpieczeństwo.

Podsumowanie:

Zbadaj, co jest za ścianą. Łatwo można trafić na pustą przestrzeń lub stare instalacje.
Zbadaj, podłoże. Mocuj tylko w wytrzymałym, odpowiednim podłożu.
Wykorzystaj wraz z kołkiem/prętem zaprawę iniekcyjną. Dzięki temu nie będziesz bał się o upadek nowego telewizora.