Bazylika

Bazylika jest typem budynku i odnosi się do cywilnej architektury starożytnej, jak i architektury chrześcijańskiej. Dlaczego? 

Pierwotnie, w starożytnej Grecji bazyliką nazywany był budynek urzędowy. Rzymianie przejęli ją od Greków i w ten sposób powstała bazylika – duża hala z kolumnadą, podzieloną na nawy (części wzdłóżne), gdzie handlowano i wydawano wyroki. Jeśli bazylika była duża nawa centralna była wysoka i posiadała okna, niezależnie od naw bocznych. 

Typ architektoniczny rzymskiej bazyliki został przejęty przez pierwszych chrześcijan. W ten sposób wykształciły się bazyliki, które stały się kościołami. Charakteryzują się one raczej większymi rozmiarami, nawa główna (centralna) jest zawsze najwyższa i posiada okna, doświetlające wnętrze. To główna różnica między bazyliką, a innymi typami kościołów. 

Bazyliki bardzo często posiadają również transept i zamknięte są apsydą. Występują różne typy bazylik na przykład: krzyżowa, kopułowa, podłużna, filarowo-kolumnowa, emporowa.

Istnieje również typ kościoła – pseudobazylika. Pseudobazylika ma główna nawę wyższą od bocznych, jednak jest kryta jednym wspólnym dachem, a okna znajdują się jedynie w nawach bocznych. 

Bazylika rzymska na forum romanum – ruiny.

Bazylika chrześcijańska widziana od przodu, prezentująca przekrój, służąca jako obiekt sakralny.

Bazylika św. Pawła poza murami w Rzymie. Nawa główna jest wyższa i doświetlona rzędem okien.